naręcze

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *narǫčьje. By surface analysis, na- +‎ ręka +‎ -e.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈrɛn.t͡ʂɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnt͡ʂɛ
• Syllabification: na‧rę‧cze

Noun

naręcze n

1. armful (amount you can carry in your arms)

   Synonyms: garstka, naręcz

Declension

Declension of naręcze

	singular	plural
nominative	naręcze	naręcza
genitive	naręcza	naręczy
dative	naręczu	naręczom
accusative	naręcze	naręcza
instrumental	naręczem	naręczami
locative	naręczu	naręczach
vocative	naręcze	naręcza

Further reading

• naręcze in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• naręcze in Polish dictionaries at PWN