namierzyć

Polish

Etymology

From na- +‎ mierzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈmjɛ.ʐɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛʐɘt͡ɕ
• Syllabification: na‧mie‧rzyć

Verb

namierzyć pf (imperfective namierzać)

1. (transitive) to locate, to trace, to track

Conjugation

Conjugation of namierzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		namierzyć
future tense	1st	namierzę			namierzymy
	2nd	namierzysz			namierzycie
	3rd	namierzy			namierzą
	impersonal	namierzy się
past tense	1st	namierzyłem, -(e)m namierzył	namierzyłam, -(e)m namierzyła	namierzyłom, -(e)m namierzyło	namierzyliśmy, -(e)śmy namierzyli	namierzyłyśmy, -(e)śmy namierzyły
	2nd	namierzyłeś, -(e)ś namierzył	namierzyłaś, -(e)ś namierzyła	namierzyłoś, -(e)ś namierzyło	namierzyliście, -(e)ście namierzyli	namierzyłyście, -(e)ście namierzyły
	3rd	namierzył	namierzyła	namierzyło	namierzyli	namierzyły
	impersonal	namierzono
conditional	1st	namierzyłbym, bym namierzył	namierzyłabym, bym namierzyła	namierzyłobym, bym namierzyło	namierzylibyśmy, byśmy namierzyli	namierzyłybyśmy, byśmy namierzyły
	2nd	namierzyłbyś, byś namierzył	namierzyłabyś, byś namierzyła	namierzyłobyś, byś namierzyło	namierzylibyście, byście namierzyli	namierzyłybyście, byście namierzyły
	3rd	namierzyłby, by namierzył	namierzyłaby, by namierzyła	namierzyłoby, by namierzyło	namierzyliby, by namierzyli	namierzyłyby, by namierzyły
	impersonal	namierzono by
imperative	1st	niech namierzę			namierzmy
	2nd	namierz			namierzcie
	3rd	niech namierzy			niech namierzą
passive adjectival participle		namierzony	namierzona	namierzone	namierzeni	namierzone
anterior adverbial participle		namierzywszy
verbal noun		namierzenie

Further reading

• namierzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• namierzyć in Polish dictionaries at PWN