nakazać

Polish

Etymology

From na- +‎ kazać.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈka.zat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -azat͡ɕ
• Syllabification: na‧ka‧zać

Verb

nakazać pf (imperfective nakazywać)

1. (transitive) to order, to command

Conjugation

Conjugation of nakazać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nakazać
future tense	1st	nakażę			nakażemy
	2nd	nakażesz			nakażecie
	3rd	nakaże			nakażą
	impersonal	nakaże się
past tense	1st	nakazałem, -(e)m nakazał	nakazałam, -(e)m nakazała	nakazałom, -(e)m nakazało	nakazaliśmy, -(e)śmy nakazali	nakazałyśmy, -(e)śmy nakazały
	2nd	nakazałeś, -(e)ś nakazał	nakazałaś, -(e)ś nakazała	nakazałoś, -(e)ś nakazało	nakazaliście, -(e)ście nakazali	nakazałyście, -(e)ście nakazały
	3rd	nakazał	nakazała	nakazało	nakazali	nakazały
	impersonal	nakazano
conditional	1st	nakazałbym, bym nakazał	nakazałabym, bym nakazała	nakazałobym, bym nakazało	nakazalibyśmy, byśmy nakazali	nakazałybyśmy, byśmy nakazały
	2nd	nakazałbyś, byś nakazał	nakazałabyś, byś nakazała	nakazałobyś, byś nakazało	nakazalibyście, byście nakazali	nakazałybyście, byście nakazały
	3rd	nakazałby, by nakazał	nakazałaby, by nakazała	nakazałoby, by nakazało	nakazaliby, by nakazali	nakazałyby, by nakazały
	impersonal	nakazano by
imperative	1st	niech nakażę			nakażmy
	2nd	nakaż			nakażcie
	3rd	niech nakaże			niech nakażą
passive adjectival participle		nakazany	nakazana	nakazane	nakazani	nakazane
anterior adverbial participle		nakazawszy
verbal noun		nakazanie

Related terms

noun

• nakaz

 

Further reading

• nakazać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nakazać in Polish dictionaries at PWN