najemnik

See also: nájemník

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *najьmьnikъ. By surface analysis, najem +‎ -nik. First attested in 1402.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /najɛmɲik/
• IPA^(key): (15^th CE) /najɛmɲik/

Noun

najemnik m pers

1. (attested in Masovia) hire (a person hired for pay)
   • 1920 [1402], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume 1, number 140, Masovia:

     O chtori lasz zalowal Iasek na mø, tego moy nagemnik ne røbil w iego, ale w mem

     [O chtory las żałowal Jaszek na mię, tego moj najemnik ne rąbił w jego, ale w mem]

   • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], section 12:

     45

     [Przychodzøø a negemnyk nye bødze gego geszcz]

     Przychodzę a najemnik nie będzie jego jeść

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 426:

     Nayemnyk... vzrzavschy vylka k sobye byezączego y vczyekl,... a nycz mv od tych ovyecz nye przychodzy

     [Najemnik... uźrzawszy wilka k sobie bieżącego [opuścił owce], i uciekł,... a nic mu od tych owiec nie przychodzi]

2. (attested in Masovia) tenant (one who holds a lease)
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 60:

     Then, przes czyge gymyenye szwynye pana they tho dąbrowy... lvbo tesz nayemnyka gey... pądzony bądą, sz oboygey strony drogy... zalącz swoy pyrzwey ma pobracz..., aby... pan alybo nagemnyk dąbrowy... swe swynye... mokl pądzycz

     [Ten, przez czyje jimienie świnie pana tej to dąbrowy... lubo też najemnika jej... pędzony będą, z obojej strony drogi... żołądź swoj pirzwej ma pobrać..., aby... pan alibo najemnik dąbrowy (conductor mericae)... swe świnie... mogł pędzić]

Descendants

• Polish: najemnik

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “najemnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish najemnik. By surface analysis, najem (“hire, lease”) +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈjɛm.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛmɲik
• Syllabification: na‧jem‧nik

Noun

najemnik m pers (female equivalent najemniczka)

1. mercenary (person employed to fight)

   Synonym: kondotier

   Hypernym: żołnierz

2. (rare) hireling, seasonal laborer

   Synonym: pracownik najemny

   Hypernym: pracownik

Declension

Declension of najemnik

	singular	plural
nominative	najemnik	najemnicy/najemniki (deprecative)
genitive	najemnika	najemników
dative	najemnikowi	najemnikom
accusative	najemnika	najemników
instrumental	najemnikiem	najemnikami
locative	najemniku	najemnikach
vocative	najemniku	najemnicy

Derived terms

adjective

• najemniczy

Related terms

adjective

• najemny

noun

• najemca

Further reading

• najemnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• najemnik in Polish dictionaries at PWN