myciel

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish myciel, from Proto-Slavic *mytělь. By surface analysis, myć +‎ -ciel.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈmɘ.t͡ɕɛl/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈmɨ.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ɕɛl
• Syllabification: my‧ciel

Noun

myciel f

1. (obsolete) bathing or washing liquid
2. (obsolete) Synonym of pomyje (“dishwater”)

Declension

Declension of myciel

	singular	plural
nominative	myciel	myciele
genitive	mycieli	mycieli
dative	mycieli	mycielom
accusative	myciel	myciele
instrumental	mycielą	mycielami
locative	mycieli	mycielach
vocative	mycieli	myciele

Noun

myciel m pers

1. (Middle Polish) Synonym of łaziebnik (“bathhouse worker”)

Derived terms

(nouns):

• mycielec

Related terms

(nouns):

• myciny

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “MYCIEL”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “myciel”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 1081
• Brückner, Aleksander (1927) “myć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna