mołwiać

Old Polish

Etymology

From mołwić +‎ -ać. First attested in 1438.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /mɔɫvjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /mɔɫvjat͡ɕ/

Verb

mołwiać impf

1. (frequentative, attested in Greater Poland) Alternative form of mawiać
   • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎^[1], Greater Poland, pages 98, 7:

     Wzywaly gospodna a on wysluchal ye, a w slupye ognya molwyal k nym

     [Wzywali Gospodna, a on wysłuchał je a w słupie ognia mołwiał k nim]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “mołwiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN