minctio
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Derived from the root of mingō (“I urinate”) + -tiō.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈmiːnk.ti.oː/, [ˈmiːŋkt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmink.t͡si.o/, [ˈmiŋkt̪͡s̪io]
Noun
[edit]mīnctiō f (genitive mīnctiōnis); third declension
Inflection
[edit]Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | mīnctiō | mīnctiōnēs |
genitive | mīnctiōnis | mīnctiōnum |
dative | mīnctiōnī | mīnctiōnibus |
accusative | mīnctiōnem | mīnctiōnēs |
ablative | mīnctiōne | mīnctiōnibus |
vocative | mīnctiō | mīnctiōnēs |
Descendants
[edit]- Italian: minzione
References
[edit]- “minctio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- minctio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.