mimò

See also: MIMO, mimo, mimó, and mimo-

Italian

Verb

mimò

1. third-person singular past historic of mimare

Anagrams

• -immo

Kashubian

Alternative forms

• nimò

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mìmo.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmi.mwɛ/
• Rhymes: -imwɛ
• Syllabification: mi‧mò

Preposition

mimò [with genitive or accusative]

1. despite, in spite of
2. around (circumventing)

Further reading

• Stefan Ramułt (1893) “mimœ”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego (in Kashubian), page 101
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “mimo”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[1]
• “mimò (1)”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka, Fundacja Kaszuby, 2022
• “mimò (2)”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka, Fundacja Kaszuby, 2022