Jump to content

mengem

From Wiktionary, the free dictionary

Catalan

[edit]

Verb

[edit]

mengem

  1. inflection of menjar:
    1. first-person plural present indicative/subjunctive
    2. first-person plural imperative

Luxembourgish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Pronoun

[edit]

mengem

  1. first-person singular possessive pronoun, dative case, masculine or neuter object: my
    Sonndes moies ginn ech mat mengem Papp an d'Kierch.
    On Sunday mornings I go to church with my father.

See also

[edit]
Luxembourgish possessive pronouns
nominative / accusative dative
singular possessum plural
possessum
singular possessum plural
possessum
m f n m f n
singular
possessor
1st person mäin meng mäin meng mengem menger mengem mengen
2nd person informal däin deng däin deng dengem denger dengem dengen
formal Ären Är Äert Är Ärem Ärer Ärem Ären
3rd person m or n säin seng säin seng sengem senger sengem sengen
f hiren hir hiert hir hirem hirer hirem hiren
plural
possessor
1st person eisen eis eist eis eisem eiser eisem eisen
2nd person ären är äert är ärem ärer ärem ären
3rd person hiren hir hiert hir hirem hirer hirem hiren