mansues
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From mānsuēscere (“to become tame”). Variant of mānsuētus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈman.sʷeːs/, [ˈmä̃ːs̠ʷeːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈman.swes/, [ˈmänswes]
Adjective
[edit]mānsuēs (genitive mānsuētis or mānsuis); third-declension one-termination adjective (two different stems)
Declension
[edit]Third-declension one-termination adjective (two different stems).
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | mānsuēs | mānsuētēs mānsuēs |
mānsuētia mānsuia | ||
genitive | mānsuētis mānsuis |
mānsuētium mānsuium | |||
dative | mānsuētī mānsuī |
mānsuētibus mānsuibus | |||
accusative | mānsuētem mānsuem |
mānsuēs | mānsuētēs mānsuēs |
mānsuētia mānsuia | |
ablative | mānsuētī mānsuī |
mānsuētibus mānsuibus | |||
vocative | mānsuēs | mānsuētēs mānsuēs |
mānsuētia mānsuia |
References
[edit]- mansues in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- mansues in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
- “mansues”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press