mancipiolum
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From mancipium (“slave”) + -olum.
Noun
[edit]mancipiolum n (genitive mancipiolī); second declension
- (Medieval Latin) a lowly servant
- 813, chapter 19, in Concilium Turonense, volume II:
- Reliqui Presbyteri et Diaconi et Subdiaconi vicani hoc studio se custodiant, ut Mancipiola sua ibi maneant, ubi uxores suae. Illi tamen segregatim solitarii in cella jaceant, et orent, et dormiant.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
[edit]Second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | mancipiolum | mancipiola |
genitive | mancipiolī | mancipiolōrum |
dative | mancipiolō | mancipiolīs |
accusative | mancipiolum | mancipiola |
ablative | mancipiolō | mancipiolīs |
vocative | mancipiolum | mancipiola |
Descendants
[edit]References
[edit]- "mancipiolum", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)