maighnéad

Irish

Etymology

From Old Irish magnéit (“magnet, lodestone”), from Latin magnēs, magnētem (compare Old Irish magnés), from Ancient Greek μαγνήτις λίθος (magnḗtis líthos).

Noun

maighnéad m (genitive singular maighnéid, nominative plural maighnéid)

1. magnet

Declension

Declension of maighnéad (first declension)

bare forms case singular plural nominative maighnéad maighnéid vocative a mhaighnéid a mhaighnéada genitive maighnéid maighnéad dative maighnéad maighnéid forms with the definite article case singular plural nominative an maighnéad na maighnéid genitive an mhaighnéid na maighnéad dative leis an maighnéad don mhaighnéad leis na maighnéid

Derived terms

• barramhaighnéad m (“bar magnet”)
• buanmhaighnéad m (“permanent magnet”)
• crúmhaighnéad m (“horseshoe magnet”)
• maighnéad crú capaill m (“horseshoe magnet”)
• maighnéad tógála m (“lifting magnet”)
• maighnéada- (“magneto-”)
• maighnéadach (“magnetic”, adjective)
• maighnéadaigh (“magnetize”, verb)
• maighnéadas m (“magnetism”)
• maighnéadghluaiseach (“magnetomotive”, adjective)
• maighnéadón m (“magneton”)
• maighnéidít f (“magnetite”)

 

Mutation

Mutated forms of maighnéad

radical	lenition	eclipsis
maighnéad	mhaighnéad	not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “maighnéad”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “magnéit”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language