mýrr
Appearance
Old Norse
[edit]Etymology
[edit]From Proto-Germanic *miuzijō. False cognate of Old English mōr.
Noun
[edit]mýrr f (genitive mýrar, plural mýrar)
Declension
[edit]feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | mýrr | mýrrin | mýrar | mýrarnar |
accusative | mýri | mýrina | mýrar | mýrarnar |
dative | mýri | mýrinni | mýrum | mýrunum |
genitive | mýrar | mýrarinnar | mýra | mýranna |
Descendants
[edit]- Icelandic: mýri
- Faroese: mýri, mýra
- Norwegian: myr
- Old Swedish: mȳr
- Swedish: myr
- Old Gutnish: myr
- → Middle English: mire, myre