müçtehit

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مجتهد (müctehid), from Arabic مُجْتَهِد (mujtahid).

Pronunciation

• IPA^(key): /mytʃ.te.hit/

Noun

müçtehit (definite accusative müçtehidi, plural müçtehitler)

1. (Islam) mujtahid (a lawyer entitled to exercise ijtihad)

Declension

Declension of müçtehit

singular plural nominative müçtehit müçtehitler definite accusative müçtehidi müçtehitleri dative müçtehide müçtehitlere locative müçtehitte müçtehitlerde ablative müçtehitten müçtehitlerden genitive müçtehidin müçtehitlerin Predicative forms singular plural 1st singular müçtehidim müçtehitlerim 2nd singular müçtehitsin müçtehitlersin 3rd singular müçtehit müçtehittir müçtehitler müçtehitlerdir 1st plural müçtehidiz müçtehitleriz 2nd plural müçtehitsiniz müçtehitlersiniz 3rd plural müçtehitler müçtehitlerdir

Related terms

• içtihat (“precedent, ijtihad”)