müçtehit

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مجتهد (müctehid), from Arabic مُجْتَهِد (mujtahid).

Pronunciation

• IPA^(key): /mytʃ.te.hit/

Noun

müçtehit (definite accusative müçtehidi, plural müçtehitler)

1. (Islam) mujtahid (a lawyer entitled to exercise ijtihad)

Declension

Inflection
Nominative	müçtehit
Definite accusative	müçtehidi
	Singular	Plural
Nominative	müçtehit	müçtehitler
Definite accusative	müçtehidi	müçtehitleri
Dative	müçtehide	müçtehitlere
Locative	müçtehitte	müçtehitlerde
Ablative	müçtehitten	müçtehitlerden
Genitive	müçtehidin	müçtehitlerin
Predicative forms Singular Plural 1st singular müçtehidim müçtehitlerim 2nd singular müçtehitsin müçtehitlersin 3rd singular müçtehit müçtehittir müçtehitler müçtehitlerdir 1st plural müçtehidiz müçtehitleriz 2nd plural müçtehitsiniz müçtehitlersiniz 3rd plural müçtehitler müçtehitlerdir

Related terms

• içtihat (“precedent, ijtihad”)