móðr

See also: modř

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *mōdaz. Cognate to Old English mōd, German Mut, Dutch moed.

Noun

móðr m

1. anger, wrath
2. enragement, agitation

Declension

  Declension of móðr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	móðr	móðrinn	móðar	móðarnir
accusative	móð	móðinn	móða	móðana
dative	móði	móðinum	móðum	móðunum
genitive	móðs	móðsins	móða	móðanna

Descendants

• Icelandic: móður
• Faroese: móður
• Norn: mud, mød, mø
• Norwegian Nynorsk: mot n
• Old Swedish: mōþ n
  • Swedish: mod n
• Danish: mod n
  • Norwegian Bokmål: mod n
• Gutnish: mod n

Etymology 2

From Proto-Germanic *mōþuz. Cognate with Old English mēþe (“tired”)

Adjective

móðr

1. tired, weary

   Synonym: þreyttr

2. (rare) moody, upset

Declension

    Strong declension of móðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	móðr	móð	mótt
accusative	móðan	móða	mótt
dative	móðum	móðri	móðu
genitive	móðs	móðrar	móðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	móðir	móðar	móð
accusative	móða	móðar	móð
dative	móðum	móðum	móðum
genitive	móðra	móðra	móðra

    Weak declension of móðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	móði	móða	móða
accusative	móða	móðu	móða
dative	móða	móðu	móða
genitive	móða	móðu	móða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	móðu	móðu	móðu
accusative	móðu	móðu	móðu
dative	móðum	móðum	móðum
genitive	móðu	móðu	móðu

Derived terms

• eggmóðr (“slain (by sword)”, literally “edge-weary”)