mêgâ

See also: MEGA, Mega, mega, méga, mêga, mëga, mega-, and méga-

Ligurian

Etymology

Inherited from Latin medicāre.

Pronunciation

• IPA^(key): /meːˈɡaː/, [mejˈɡaː]

Verb

mêgâ

1. (transitive) to medicate

Conjugation

    Conjugation of mêgâ (first conjugation)

infinitive	mêgâ
auxiliary verb		avéi		gerund		mêgàndo
present participle		mêgànte		past participle		mêgòu
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	mi	ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
present	mêgo	mêghi	mêga	mêghémmo	mêgæ	mêgan
imperfect	mêgâva, mêgâvo	mêgâvi	mêgâva	mêgâvimo	mêgâvi	mêgâvan
future	mêghiö	mêghiæ	mêghiâ	mêghiêmo	mêghiéi	mêghiàn
conditional	mêghiéiva, mêghiæ	mêghiêsci	mêghiéiva, mêghiæ	mêghiêscimo	mêghiêsci	mêghiéivan
subjunctive	che mi	che ti	che lê o/a	che noî, che niâtri	che voî, che viâtri	che lô, che liâtri
present	mêghe	mêghi	mêghe	mêghémmo	mêgæ	mêgan, mêghen
imperfect	mêghésse	mêghésci	mêghésse	mêghéscimo	mêghésci	mêghésan
imperative		ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
	—	mêga	mêghe	mêghémmo	mêgæ	mêgan, mêghen

Related terms

• mêgo
• mêxìnn-a