Jump to content

lucratus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect participle of lucror

Participle

[edit]

lucrātus (feminine lucrāta, neuter lucrātum); first/second-declension participle

  1. gained, acquired, profited
  2. saved

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative lucrātus lucrāta lucrātum lucrātī lucrātae lucrāta
genitive lucrātī lucrātae lucrātī lucrātōrum lucrātārum lucrātōrum
dative lucrātō lucrātae lucrātō lucrātīs
accusative lucrātum lucrātam lucrātum lucrātōs lucrātās lucrāta
ablative lucrātō lucrātā lucrātō lucrātīs
vocative lucrāte lucrāta lucrātum lucrātī lucrātae lucrāta