locutuleius
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /lo.kuː.tuˈlei̯.i̯us/, [ɫ̪ɔkuːt̪ʊˈɫ̪ɛi̯ːʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /lo.ku.tuˈle.jus/, [lokut̪uˈlɛːjus]
Adjective
[edit]locūtuleius (feminine locūtuleia, neuter locūtuleium); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | locūtuleius | locūtuleia | locūtuleium | locūtuleiī | locūtuleiae | locūtuleia | |
genitive | locūtuleiī | locūtuleiae | locūtuleiī | locūtuleiōrum | locūtuleiārum | locūtuleiōrum | |
dative | locūtuleiō | locūtuleiae | locūtuleiō | locūtuleiīs | |||
accusative | locūtuleium | locūtuleiam | locūtuleium | locūtuleiōs | locūtuleiās | locūtuleia | |
ablative | locūtuleiō | locūtuleiā | locūtuleiō | locūtuleiīs | |||
vocative | locūtuleie | locūtuleia | locūtuleium | locūtuleiī | locūtuleiae | locūtuleia |
Derived terms
[edit]Noun
[edit]locūtuleius m (genitive locūtuleiī or locūtuleī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | locūtuleius | locūtuleiī |
genitive | locūtuleiī locūtuleī1 |
locūtuleiōrum |
dative | locūtuleiō | locūtuleiīs |
accusative | locūtuleium | locūtuleiōs |
ablative | locūtuleiō | locūtuleiīs |
vocative | locūtuleie | locūtuleiī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
[edit]- “locutuleius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- locutuleius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- locutuleius in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016