locatus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of locō (“set, put, place”).
Participle
[edit]locātus (feminine locāta, neuter locātum); first/second-declension participle
- put, placed, having been set.
- arranged, established, having been established.
- leased, hired out, having been leased.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | locātus | locāta | locātum | locātī | locātae | locāta | |
genitive | locātī | locātae | locātī | locātōrum | locātārum | locātōrum | |
dative | locātō | locātae | locātō | locātīs | |||
accusative | locātum | locātam | locātum | locātōs | locātās | locāta | |
ablative | locātō | locātā | locātō | locātīs | |||
vocative | locāte | locāta | locātum | locātī | locātae | locāta |
References
[edit]- "locatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- locatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to occupy a very high position in the state: in altissimo dignitatis gradu collocatum, locatum, positum esse
- (ambiguous) to occupy a very high position in the state: in altissimo dignitatis gradu collocatum, locatum, positum esse