Jump to content

landgemære

From Wiktionary, the free dictionary

Old English

[edit]

Etymology

[edit]

From land (land) +‎ ġemǣre (border)

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈlɑnd.jeˌmæː.re/

Noun

[edit]

landġemǣre n

  1. border, boundary

Declension

[edit]

Strong ja-stem:

singular plural
nominative landġemǣre landġemǣru
accusative landġemǣre landġemǣru
genitive landġemǣres landġemǣra
dative landġemǣre landġemǣrum

References

[edit]