kwalifikator

Polish

From kwalifikować +‎ -ator.^[1]^[2] First attested in 1821.^[3]

kwalifikator m pers (female equivalent kwalifikatorka, related adjective kwalifikatorski)

(literary) qualifier (person who classifies something into a group based on specific criteria)
(sports) arbiter (person who supervises decisions made by a referee)

Declension of kwalifikator

	singular	plural
nominative	kwalifikator	kwalifikatorzy/kwalifikatory (deprecative)
genitive	kwalifikatora	kwalifikatorów
dative	kwalifikatorowi	kwalifikatorom
accusative	kwalifikatora	kwalifikatorów
instrumental	kwalifikatorem	kwalifikatorami
locative	kwalifikatorze	kwalifikatorach
vocative	kwalifikatorze	kwalifikatorzy

kwalifikator m inan

(linguistics) qualifier, label (information placed in dictionaries and encyclopedias before definitions indicating scope often in the form of an abbreviation)
(computing) qualifier (computer program classifies someone or something into a group based on entered data)
(computing) qualifier (term used to distinguish types of data which enables easier searching)

Declension of kwalifikator

^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “kwalifikator”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “kwalifikator”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
^ Dziennik Wileński (in Polish), volume 1, number 1, 1821 January, page 49