kviðmaðr
Old Norse
[edit]Etymology
[edit]From kviðr (“verdict”) + maðr (“man”).
Noun
[edit]kviðmaðr m
Declension
[edit] Declension of kviðmaðr (strong consonant stem, s-genitive)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kviðmaðr | kviðmaðrinn | kviðmenn | kviðmenninir |
| accusative | kviðmann | kviðmanninn | kviðmenn | kviðmennina |
| dative | kviðmanni | kviðmanninum | kviðmǫnnum | kviðmǫnnunum |
| genitive | kviðmanns | kviðmannsins | kviðmanna | kviðmannanna |
References
[edit]- kviðmaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.