kvekkjen

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From the verb kvekkje.

Pronunciation

• IPA^(key): /²kʋɛç.çən/

Adjective

kvekkjen (masculine and feminine kvekkjen, neuter kvekkje, definite singular and plural kvekne)

1. (pre-1901 (Landsmål) or dialectal) alternative form of kvekken (“skittish”)

   Synonym: skvetten

   • 1990, Birger Røksund, Or gløymebokjo, page 26:

     han var visst ikkje kvekkjen

     I guess he wasn't skittish

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʋɛç.çən/

Noun

kvekkjen m

1. definite singular of kvekk

References

• “kvekkjen”, in Norsk Ordbok: ordbok over det norske folkemålet og det nynorske skriftmålet, Oslo: Samlaget, 1950-2016
• Ivar Aasen (1850) “kvekkjen”, in Ordbog over det norske Folkesprog‎^[1] (in Danish), Oslo: Samlaget, published 2000