kuyum

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قویوم (kuyum).

Noun

kuyum (definite accusative kuyumu, plural kuyumlar)

1. jewelry

Declension

Inflection
Nominative	kuyum
Definite accusative	kuyumu
	Singular	Plural
Nominative	kuyum	kuyumlar
Definite accusative	kuyumu	kuyumları
Dative	kuyuma	kuyumlara
Locative	kuyumda	kuyumlarda
Ablative	kuyumdan	kuyumlardan
Genitive	kuyumun	kuyumların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kuyumum kuyumlarım 2nd singular kuyumun kuyumların 3rd singular kuyumu kuyumları 1st plural kuyumumuz kuyumlarımız 2nd plural kuyumunuz kuyumlarınız 3rd plural kuyumları kuyumları Definite accusative Singular Plural 1st singular kuyumumu kuyumlarımı 2nd singular kuyumunu kuyumlarını 3rd singular kuyumunu kuyumlarını 1st plural kuyumumuzu kuyumlarımızı 2nd plural kuyumunuzu kuyumlarınızı 3rd plural kuyumlarını kuyumlarını Dative Singular Plural 1st singular kuyumuma kuyumlarıma 2nd singular kuyumuna kuyumlarına 3rd singular kuyumuna kuyumlarına 1st plural kuyumumuza kuyumlarımıza 2nd plural kuyumunuza kuyumlarınıza 3rd plural kuyumlarına kuyumlarına Locative Singular Plural 1st singular kuyumumda kuyumlarımda 2nd singular kuyumunda kuyumlarında 3rd singular kuyumunda kuyumlarında 1st plural kuyumumuzda kuyumlarımızda 2nd plural kuyumunuzda kuyumlarınızda 3rd plural kuyumlarında kuyumlarında Ablative Singular Plural 1st singular kuyumumdan kuyumlarımdan 2nd singular kuyumundan kuyumlarından 3rd singular kuyumundan kuyumlarından 1st plural kuyumumuzdan kuyumlarımızdan 2nd plural kuyumunuzdan kuyumlarınızdan 3rd plural kuyumlarından kuyumlarından Genitive Singular Plural 1st singular kuyumumun kuyumlarımın 2nd singular kuyumunun kuyumlarının 3rd singular kuyumunun kuyumlarının 1st plural kuyumumuzun kuyumlarımızın 2nd plural kuyumunuzun kuyumlarınızın 3rd plural kuyumlarının kuyumlarının

Derived terms

• kuyumcu