kutimi

Esperanto

Etymology

From kutimo (“custom, habit”) +‎ -i (verbal suffix).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

kutimi (present kutimas, past kutimis, future kutimos, conditional kutimus, volitive kutimu)

1. (intransitive) to be accustomed to, be used to; to be in the habit of
   • 2000, Edgar Allan Poe, trans. by Edwin Grobe, La Falo de Uŝero-Domo, Arizona-Stelo-Eldonejo

     Kaj nun en la nura troigo de la reganta karaktero de tiuj trajtoj, kaj de la mieno kiun ili kutimis elmontri, vidiĝis tioma ŝanĝiĝo ke mi malcertis al kiu mi parolis. ― And now in the mere exaggeration of the prevailing character of these features, and of the expression they were wont to convey, lay so much of change that I doubted to whom I spoke.

Conjugation

Conjugation of kutimi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		kutimas		kutimis		kutimos
active participle		kutimanta	kutimantaj	kutiminta	kutimintaj	kutimonta	kutimontaj
	acc.	kutimantan	kutimantajn	kutimintan	kutimintajn	kutimontan	kutimontajn
nominal active participle		kutimanto	kutimantoj	kutiminto	kutimintoj	kutimonto	kutimontoj
	acc.	kutimanton	kutimantojn	kutiminton	kutimintojn	kutimonton	kutimontojn
adverbial active participle		kutimante		kutiminte		kutimonte
		infinitive	kutimi	imperative	kutimu	conditional	kutimus

Derived terms

• alkutimiĝi (“to become accustomed to”)