krzykacz

Polish

Etymology

From krzyczeć +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʂɨ.kat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨkat͡ʂ
• Syllabification: krzy‧kacz

Noun

krzykacz m pers (female equivalent krzykaczka)

1. bellower, blusterer, crier, heckler, loudmouth, screamer
2. (historical) bellman, town crier

Declension

Declension of krzykacz

	singular	plural
nominative	krzykacz	krzykacze
genitive	krzykacza	krzykaczy
dative	krzykaczowi	krzykaczom
accusative	krzykacza	krzykaczy
instrumental	krzykaczem	krzykaczami
locative	krzykaczu	krzykaczach
vocative	krzykaczu	krzykacze

Derived terms

noun

• krzykactwo

 

Further reading

• krzykacz in Polish dictionaries at PWN