krzyczenie

Polish

Etymology

From krzyczeć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /kʂɘˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: krzy‧cze‧nie

Noun

krzyczenie n

1. verbal noun of krzyczeć

Declension

Declension of krzyczenie

	singular
nominative	krzyczenie
genitive	krzyczenia
dative	krzyczeniu
accusative	krzyczenie
instrumental	krzyczeniem
locative	krzyczeniu
vocative	krzyczenie

Further reading

• krzyczenie in Polish dictionaries at PWN