krakkemikkig
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From krikkemik (“difficulty; piece of junk”) + -ig, influenced by krakken (“to crack”).
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]krakkemikkig (comparative krakkemikkiger, superlative krakkemikkigst)
Declension
[edit]| Declension of krakkemikkig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | krakkemikkig | |||
| inflected | krakkemikkige | |||
| comparative | krakkemikkiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | krakkemikkig | krakkemikkiger | het krakkemikkigst het krakkemikkigste | |
| indefinite | m./f. sing. | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste |
| n. sing. | krakkemikkig | krakkemikkiger | krakkemikkigste | |
| plural | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste | |
| definite | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste | |
| partitive | krakkemikkigs | krakkemikkigers | — | |