królowy

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish królów. By surface analysis, król +‎ -owy.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kruˈlɔ.vɘ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /kroˈlɔ.vɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɘ
• Syllabification: kró‧lo‧wy

Adjective

królowy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, obsolete) king's (belonging to a king)

Declension

Declension of królowy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	królowy		królowa	królowe	królowi	królowe
genitive	królowego		królowej	królowego	królowych
dative	królowemu		królowej	królowemu	królowym
accusative	królowego	królowy	królową	królowe	królowych	królowe
instrumental	królowym		królową	królowym	królowymi
locative	królowym		królowej	królowym	królowych

Further reading

• królowy in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “królów”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “królowy”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “królowy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “królowy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 570
• królowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego