kontrafaktar

Ido

Etymology

Borrowed from English counterfeit, French contrefaire, Italian contraffare, Spanish contrahacer, with the latter part based on Latin factus (compare obsolete French contrefaction). Equivalent to kontre- + facar.

Pronunciation

• IPA^(key): /kontrafakˈtar/

Verb

kontrafaktar (present kontrafaktas, past kontrafaktis, future kontrafaktos, conditional kontrafaktus, imperative kontrafaktez)

1. (transitive) to counterfeit (money)
2. (transitive) to forge (a signature)
3. (transitive) to make bootleg products

Conjugation

Conjugation of kontrafaktar

		present		past		future
infinitive		kontrafaktar		kontrafaktir		kontrafaktor
tense		kontrafaktas		kontrafaktis		kontrafaktos
conditional		kontrafaktus		—		—
imperative		kontrafaktez		—		—
adjective active participle		kontrafaktanta		kontrafaktinta		kontrafaktonta
adverbial active participle		kontrafaktante		kontrafaktinte		kontrafaktonte
nominal active participle	singular	kontrafaktanto		kontrafaktinto		kontrafaktonto
	plural	kontrafaktanti		kontrafaktinti		kontrafaktonti
adjective passive participle		kontrafaktata		kontrafaktita		kontrafaktota
adverbial passive participle		kontrafaktate		kontrafaktite		kontrafaktote
nominal passive participle	singular	kontrafaktato		kontrafaktito		kontrafaktoto
	plural	kontrafaktati		kontrafaktiti		kontrafaktoti

Derived terms

• kontrafakturo (“counterfeit; forgery (made); bootleg”)