konsekracja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin cōnsecrātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔn.sɛˈkra.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: kon‧se‧kra‧cja

Noun

konsekracja f

1. (Christianity) consecration (of the Eucharist)
2. consecration (action of consecrating a person for holy office, usually a bishop or sovereign)

   Synonym: sakra

Declension

Declension of konsekracja

	singular	plural
nominative	konsekracja	konsekracje
genitive	konsekracji	konsekracji/konsekracyj (archaic)
dative	konsekracji	konsekracjom
accusative	konsekrację	konsekracje
instrumental	konsekracją	konsekracjami
locative	konsekracji	konsekracjach
vocative	konsekracjo	konsekracje

Derived terms

adjective

• konsekracyjny

 

Related terms

noun

• konsekrator

 

verb

• konsekrować

 

Further reading

• konsekracja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• konsekracja in Polish dictionaries at PWN