konotacja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Medieval Latin connotātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔ.nɔˈta.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: ko‧no‧ta‧cja

Noun

konotacja f

1. (semantics) connotation (suggested or implied meaning)
2. (logic) connotation (attribute or aggregate of attributes connoted by a term)

Declension

Declension of konotacja

	singular	plural
nominative	konotacja	konotacje
genitive	konotacji	konotacji/konotacyj (archaic)
dative	konotacji	konotacjom
accusative	konotację	konotacje
instrumental	konotacją	konotacjami
locative	konotacji	konotacjach
vocative	konotacjo	konotacje

Derived terms

adjectives

• konotacyjny
• konotatywny

 

Related terms

verb

• konotować

 

Further reading

• konotacja in Polish dictionaries at PWN