konkrecja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin concrētiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔŋˈkrɛ.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡sja
• Syllabification: kon‧kre‧cja

Noun

konkrecja f

1. (petrology) concretion (solid, hard mass formed by a process of aggregation or coalescence)

Declension

Declension of konkrecja

	singular	plural
nominative	konkrecja	konkrecje
genitive	konkrecji	konkrecji/konkrecyj (archaic)
dative	konkrecji	konkrecjom
accusative	konkrecję	konkrecje
instrumental	konkrecją	konkrecjami
locative	konkrecji	konkrecjach
vocative	konkrecjo	konkrecje

Derived terms

adjective

• konkrecyjny

 

Further reading

• konkrecja in Polish dictionaries at PWN