Jump to content

konjugi

From Wiktionary, the free dictionary

Esperanto

[edit]

Etymology

[edit]

From Latin coniugātiō (yoked together), from the verb coniugō, from con- (together) + iugum (yoke). Doublet of konjugacii.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [konˈjuɡi]
  • Rhymes: -uɡi
  • Hyphenation: kon‧ju‧gi

Verb

[edit]

konjugi (present konjugas, past konjugis, future konjugos, conditional konjugus, volitive konjugu)

  1. (mathematics, transitive) to conjugate
    konjugitaj diametroj de konikoconjugated diameters of a conic section

Conjugation

[edit]
Conjugation of konjugi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense konjugas konjugis konjugos
active participle konjuganta konjugantaj konjuginta konjugintaj konjugonta konjugontaj
acc. konjugantan konjugantajn konjugintan konjugintajn konjugontan konjugontajn
passive participle konjugata konjugataj konjugita konjugitaj konjugota konjugotaj
acc. konjugatan konjugatajn konjugitan konjugitajn konjugotan konjugotajn
nominal active participle konjuganto konjugantoj konjuginto konjugintoj konjugonto konjugontoj
acc. konjuganton konjugantojn konjuginton konjugintojn konjugonton konjugontojn
nominal passive participle konjugato konjugatoj konjugito konjugitoj konjugoto konjugotoj
acc. konjugaton konjugatojn konjugiton konjugitojn konjugoton konjugotojn
adverbial active participle konjugante konjuginte konjugonte
adverbial passive participle konjugate konjugite konjugote
infinitive konjugi imperative konjugu conditional konjugus

Derived terms

[edit]