koniunkcja

See also: koniunkcją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin coniūnctiō (“joining”), from coniungere (“to join”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔˈɲuŋk.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uŋkt͡sja
• Syllabification: ko‧niunk‧cja

Noun

koniunkcja f

1. (astronomy) conjunction (alignment of two bodies in the solar system such that they have the same longitude when seen from Earth)

   Synonym: złączenie

2. (logic) conjunction (proposition resulting from the combination of two or more propositions using the and operator)

Declension

Declension of koniunkcja

	singular	plural
nominative	koniunkcja	koniunkcje
genitive	koniunkcji	koniunkcji/koniunkcyj (archaic)
dative	koniunkcji	koniunkcjom
accusative	koniunkcję	koniunkcje
instrumental	koniunkcją	koniunkcjami
locative	koniunkcji	koniunkcjach
vocative	koniunkcjo	koniunkcje

Further reading

• koniunkcja in Polish dictionaries at PWN