kondygnacja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin contignātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔn.dɘɡˈna.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: kon‧dyg‧na‧cja

Noun

kondygnacja f

1. (architecture) floor, storey

Declension

Declension of kondygnacja

	singular	plural
nominative	kondygnacja	kondygnacje
genitive	kondygnacji	kondygnacji/kondygnacyj (archaic)
dative	kondygnacji	kondygnacjom
accusative	kondygnację	kondygnacje
instrumental	kondygnacją	kondygnacjami
locative	kondygnacji	kondygnacjach
vocative	kondygnacjo	kondygnacje

Derived terms

adjective

• kondygnacyjny

 

Further reading

• kondygnacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kondygnacja in Polish dictionaries at PWN