knali

Esperanto

Etymology

Borrowed from German knallen.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈknali]
• Rhymes: -ali
• Hyphenation: kna‧li

Verb

knali (present knalas, past knalis, future knalos, conditional knalus, volitive knalu)

1. (intransitive) to bang, crack, explode, snap (to make a sound like a whip, gun, etc.)

Conjugation

Conjugation of knali

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		knalas		knalis		knalos
active participle		knalanta	knalantaj	knalinta	knalintaj	knalonta	knalontaj
	acc.	knalantan	knalantajn	knalintan	knalintajn	knalontan	knalontajn
passive participle		knalata	knalataj	knalita	knalitaj	knalota	knalotaj
	acc.	knalatan	knalatajn	knalitan	knalitajn	knalotan	knalotajn
nominal active participle		knalanto	knalantoj	knalinto	knalintoj	knalonto	knalontoj
	acc.	knalanton	knalantojn	knalinton	knalintojn	knalonton	knalontojn
nominal passive participle		knalato	knalatoj	knalito	knalitoj	knaloto	knalotoj
	acc.	knalaton	knalatojn	knaliton	knalitojn	knaloton	knalotojn
adverbial active participle		knalante		knalinte		knalonte
adverbial passive participle		knalate		knalite		knalote

infinitive		knali						imperative		knalu						conditional		knalus

Derived terms

• kontraŭknalo (“spoonerism”)