knabbern
Appearance
German
[edit]Etymology
[edit]Borrowed from German Low German knabbeln, knabbern, which appears to be an iterative verbal formation related to knapp (“scarce, barely”), with onomatopoeic reinforcement. Compare Dutch knabbelen.[1]
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]knabbern (weak, third-person singular present knabbert, past tense knabberte, past participle geknabbert, auxiliary haben)
- to nibble
Conjugation
[edit]infinitive | knabbern | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | knabbernd | ||||
past participle | geknabbert | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich knabbre ich knabbere ich knabber |
wir knabbern | i | ich knabbere ich knabbre |
wir knabbern |
du knabberst | ihr knabbert | du knabberest du knabbrest |
ihr knabberet ihr knabbret | ||
er knabbert | sie knabbern | er knabbere er knabbre |
sie knabbern | ||
preterite | ich knabberte | wir knabberten | ii | ich knabberte1 | wir knabberten1 |
du knabbertest | ihr knabbertet | du knabbertest1 | ihr knabbertet1 | ||
er knabberte | sie knabberten | er knabberte1 | sie knabberten1 | ||
imperative | knabbre (du) knabber (du) knabbere (du) |
knabbert (ihr) |
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
References
[edit]- ^ Wolfgang Pfeifer, editor (1993), “knabbern”, in Etymologisches Wörterbuch des Deutschen (in German), 2nd edition, Berlin: Akademie-Verlag, →ISBN