kmieć

See also: Kmiec and Kmieć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъmetь, from Latin comes.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkmjɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ɕ
• Syllabification: kmieć
• Homophone: Kmieć

Noun

kmieć m pers (diminutive kmiotek)

1. (historical) during Middle Ages, a peasant with his own farm
2. a wealthy farmer
3. (Old Polish) an elder or old man
4. (Old Polish) a high-ranking official

Declension

Declension of kmieć

	singular	plural
nominative	kmieć	kmiecie
genitive	kmiecia	kmieci
dative	kmieciowi	kmieciom
accusative	kmiecia	kmieci
instrumental	kmieciem	kmieciami
locative	kmieciu	kmieciach
vocative	kmieciu	kmiecie

Derived terms

adjective

• kmiecy

 

nouns

• kmiecianka
• kmiot
• kmiotka
• kmiotówna

 

Further reading

• kmieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kmieć in Polish dictionaries at PWN