kliniec

Polish

Etymology

From klin +‎ -iec.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈkli.ɲɛt͡s/

• (Lesser Poland):
  • (Goral):
    • (Żywiec) IPA^(key): /ˈkli.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -iɲɛt͡s
• Syllabification: kli‧niec

Noun

kliniec m inan

1. voussoir (wedge-shaped element used in building an arch or vault)
2. (Żywiec, in the plural) Synonym of kajdany

Declension

Declension of kliniec

	singular	plural
nominative	kliniec	klińce
genitive	klińca	klińców
dative	klińcowi	klińcom
accusative	kliniec	klińce
instrumental	klińcem	klińcami
locative	klińcu	klińcach
vocative	klińcu	klińce

Further reading

• kliniec in Polish dictionaries at PWN
• Izydor Kopernicki (1875) “klińce”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I), volume 3, Kraków: Akademia Umiejętności, page 371