klaarblijkelijk

Dutch

Etymology

From klaar (“clearly”) +‎ blijkelijk (“apparent”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌklaːrˈblɛi̯kələk/

• Audio:

  (file)

Adjective

klaarblijkelijk (comparative klaarblijkelijker, superlative klaarblijkelijkst)

1. obvious, evident

Declension

Declension of klaarblijkelijk
uninflected	klaarblijkelijk
inflected	klaarblijkelijke
comparative	klaarblijkelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		klaarblijkelijk	klaarblijkelijker	het klaarblijkelijkst het klaarblijkelijkste
indefinite	m./f. sing.	klaarblijkelijke	klaarblijkelijkere	klaarblijkelijkste
	n. sing.	klaarblijkelijk	klaarblijkelijker	klaarblijkelijkste
	plural	klaarblijkelijke	klaarblijkelijkere	klaarblijkelijkste
definite		klaarblijkelijke	klaarblijkelijkere	klaarblijkelijkste
partitive		klaarblijkelijks	klaarblijkelijkers	—