kieca

See also: Kieca, kiecą, and Kiecą

Polish

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈkjɛt͡sa/

• (Greater Poland):
  • (Kuyavia) IPA^(key): /ˈkjɛt͡sa/

• Audio 1:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡sa
• Syllabification: kie‧ca
• Homophone: Kieca

Etymology 1

Borrowed from Ukrainian ке́ца (kéca), from Turkish keçe, from Ottoman Turkish كچه (keçe), from Proto-Turkic.

Noun

kieca f

1. Augmentative of kiecka

Declension

Declension of kieca

	singular	plural
nominative	kieca	kiece
genitive	kiecy	kiec
dative	kiecy	kiecom
accusative	kiecę	kiece
instrumental	kiecą	kiecami
locative	kiecy	kiecach
vocative	kieco	kiece

Derived terms

noun

• kiecka

 

Etymology 2

Onomatopoeic.

Interjection

kieca

1. used to chase off calves

Further reading

• kieca in Polish dictionaries at PWN
• Józef Bliziński (1860) “kieca”, in Abecadłowy spis wyrazów języka ludowego w Kujawach i Galicyi Zachodniej (in Polish), Warszawa, page 624
• Oskar Kolberg (1867) “kieca”, in Dzieła wszystkie: Kujawy (in Polish), page 271