kennelijk
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From kennen (“to know, be acquainted with”) + -lijk.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Adjective
[edit]kennelijk (comparative kennelijker, superlative kennelijkst)
Declension
[edit]| Declension of kennelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | kennelijk | |||
| inflected | kennelijke | |||
| comparative | kennelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | kennelijk | kennelijker | het kennelijkst het kennelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste |
| n. sing. | kennelijk | kennelijker | kennelijkste | |
| plural | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste | |
| definite | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste | |
| partitive | kennelijks | kennelijkers | — | |
Adverb
[edit]kennelijk