kavuşum
Turkish
[edit]Etymology
[edit]From kavuş(mak) (“to meet”) + -um.
Noun
[edit]kavuşum (definite accusative kavuşumu, plural kavuşumlar)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kavuşum | kavuşumlar |
| definite accusative | kavuşumu | kavuşumları |
| dative | kavuşuma | kavuşumlara |
| locative | kavuşumda | kavuşumlarda |
| ablative | kavuşumdan | kavuşumlardan |
| genitive | kavuşumun | kavuşumların |