kapłan

See also: kaplan and Kaplan

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish kapłan, from Old Czech kaplan, from Medieval Latin cappellānus. Doublet of kapelan (“chaplain”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈka.pwan/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -apwan
• Syllabification: ka‧płan

Noun

kapłan m pers (female equivalent kapłanka)

1. (religion) priest (religious clergyman who is trained to perform services or sacrifices at a church or temple)

Declension

Declension of kapłan

	singular	plural
nominative	kapłan	kapłani/kapłany (deprecative)
genitive	kapłana	kapłanów
dative	kapłanowi	kapłanom
accusative	kapłana	kapłanów
instrumental	kapłanem	kapłanami
locative	kapłanie	kapłanach
vocative	kapłanie	kapłani

Derived terms

adjectives

• arcykapłański
• kapłański

 

nouns

• arcykapłan
• arcykapłanka
• kapłańskość
• kapłaństwo

 

Further reading

• kapłan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kapłan in Polish dictionaries at PWN