kłusownik

Polish

Etymology

From kłusować +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /kwuˈsɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: kłu‧sow‧nik

Noun

kłusownik m pers

1. poacher (person who trespasses in order to take game illegally)

Declension

Declension of kłusownik

	singular	plural
nominative	kłusownik	kłusownicy/kłusowniki (deprecative)
genitive	kłusownika	kłusowników
dative	kłusownikowi	kłusownikom
accusative	kłusownika	kłusowników
instrumental	kłusownikiem	kłusownikami
locative	kłusowniku	kłusownikach
vocative	kłusowniku	kłusownicy

Related terms

• kłusować
• kłusownictwo

 

Further reading

• kłusownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kłusownik in Polish dictionaries at PWN