Jump to content

kın

From Wiktionary, the free dictionary

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

From Ottoman Turkish قین (kın),[1] from Proto-Turkic *kï̄n (sheath, scabbard).[2]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

kın (definite accusative kını, plural kınlar)

  1. sheath, scabbard

Declension

[edit]
Declension of kın
singular plural
nominative kın kınlar
definite accusative kını kınları
dative kına kınlara
locative kında kınlarda
ablative kından kınlardan
genitive kının kınların

References

[edit]
  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “قین”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1510
  2. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*Kɨ̄n”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8)‎[2], Leiden, New York, Köln: E.J. Brill