kımız

Turkish

kımız

Etymology

From Proto-Turkic *kumïŕ.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɯ.mɯz/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kı‧mız

Noun

kımız (definite accusative kımızı, plural kımızlar)

1. koumiss

Declension

Inflection
Nominative	kımız
Definite accusative	kımızı
	Singular	Plural
Nominative	kımız	kımızlar
Definite accusative	kımızı	kımızları
Dative	kımıza	kımızlara
Locative	kımızda	kımızlarda
Ablative	kımızdan	kımızlardan
Genitive	kımızın	kımızların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kımızım kımızlarım 2nd singular kımızın kımızların 3rd singular kımızı kımızları 1st plural kımızımız kımızlarımız 2nd plural kımızınız kımızlarınız 3rd plural kımızları kımızları Definite accusative Singular Plural 1st singular kımızımı kımızlarımı 2nd singular kımızını kımızlarını 3rd singular kımızını kımızlarını 1st plural kımızımızı kımızlarımızı 2nd plural kımızınızı kımızlarınızı 3rd plural kımızlarını kımızlarını Dative Singular Plural 1st singular kımızıma kımızlarıma 2nd singular kımızına kımızlarına 3rd singular kımızına kımızlarına 1st plural kımızımıza kımızlarımıza 2nd plural kımızınıza kımızlarınıza 3rd plural kımızlarına kımızlarına Locative Singular Plural 1st singular kımızımda kımızlarımda 2nd singular kımızında kımızlarında 3rd singular kımızında kımızlarında 1st plural kımızımızda kımızlarımızda 2nd plural kımızınızda kımızlarınızda 3rd plural kımızlarında kımızlarında Ablative Singular Plural 1st singular kımızımdan kımızlarımdan 2nd singular kımızından kımızlarından 3rd singular kımızından kımızlarından 1st plural kımızımızdan kımızlarımızdan 2nd plural kımızınızdan kımızlarınızdan 3rd plural kımızlarından kımızlarından Genitive Singular Plural 1st singular kımızımın kımızlarımın 2nd singular kımızının kımızlarının 3rd singular kımızının kımızlarının 1st plural kımızımızın kımızlarımızın 2nd plural kımızınızın kımızlarınızın 3rd plural kımızlarının kımızlarının