kórnicki

Polish

Etymology

From Kórnik +‎ -ski.

Pronunciation

• IPA^(key): /kurˈɲit͡s.ki/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ski
• Syllabification: kór‧nic‧ki
• Homophone: Kurnicki

Adjective

kórnicki (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) Kórnik (of, from or pertaining to Kórnik in Poland)

Declension

Declension of kórnicki (velar)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	kórnicki		kórnicka	kórnickie	kórniccy	kórnickie
genitive	kórnickiego		kórnickiej	kórnickiego	kórnickich
dative	kórnickiemu		kórnickiej	kórnickiemu	kórnickim
accusative	kórnickiego	kórnicki	kórnicką	kórnickie	kórnickich	kórnickie
instrumental	kórnickim		kórnicką	kórnickim	kórnickimi
locative	kórnickim		kórnickiej	kórnickim	kórnickich

Related terms

nouns

• kórniczanin
• kórniczanka
• Kórnik

 

Further reading

• kórnicki in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kórnicki in Polish dictionaries at PWN