judziciel

Polish

Etymology

From judzić +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /juˈd͡ʑi.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕɛl
• Syllabification: ju‧dzi‧ciel

Noun

judziciel m pers (female equivalent judzicielka)

1. (derogatory) firebrand, inciter, instigator

   Synonym: podżegacz

Declension

Declension of judziciel

	singular	plural
nominative	judziciel	judziciele
genitive	judziciela	judzicieli
dative	judzicielowi	judzicielom
accusative	judziciela	judzicieli
instrumental	judzicielem	judzicielami
locative	judzicielu	judzicielach
vocative	judzicielu	judziciele

Further reading

• judziciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• judziciel in Polish dictionaries at PWN